Mevlana bir mesnevisinde aynen şöyle demiştir. "Bir şeyi bulunmadığı yerde aramak, onu aramamak demektir." Bu mesneviyi yani uyaklı beyitlerden oluşan ve aruz ölçüsüyle yazılan divan edebiyatı şiir biçimini okuduktan sonra insan durup düşünerek zihninde tahlil etmesi gerekir. Sonrada kendi içinde bir muhakeme edebilmelidir. İnsan neden kaybettiği herhangi bir şeyi olmadığı yerde arasın ki?

İnsanlar sevdiklerini, değer verdiklerini kaybedebilirler. Yahut bir işletme hiç beklemediği bir çıkmaza gidip sahip olduğu bütün finansman yapısını kaybedebilir. Anlaşmazlıklar ve çözülemeyen sorunlar bireyler arasındaki bağı koparıp kıymetli sayılan her şeyi bir gecede yok sayabilir. Atilla İlhan bir şiirin dizesinde “ayrılıkta sevdaya dahil” der. Mühim olanın ne olduğun Nasrettin Hoca’nın bir olayı ile ifade etmek isterim.

Nasrettin Hoca kaybettiği yüzüğünü evinin önündeki küçük avluda arar. Ahali hocaya yardımcı olur hep birlikte yüzüğü ararlar. Bir süre sonra içlerinden biri sorar:
-Hocam sen bu yüzüğü nerede kaybettin?
-Ahırda kaybettim.
-Yahu Hoca ahırda kaybettiğin yüzüğü neden avluda arıyoruz ki?
-Ahır karanlık burası aydınlık da o yüzden burada arıyorum.

Buraya dikkat sevgili okur! İnsanlar kaybettikleri şeyleri bazen anlamsız yerlerde aramaya çalışır. Hanesinde sorun yaşayan birey çözümü meyhanede ararsa bulamaz. Ekonomisi bozulan işletme çözümü tefecide ararsa bulamaz. Demokrasisi yara almış bir toplum sandıkta adaleti ve liyakati aramasa bulamaz. Hele hele vicdanını kaybetmiş insanlarda vicdan arayanlar doğruyu asla bulamaz. Neyi nerede kaybetmişseniz orada bulmanız dileği ile mutlu günler.